Piłka Siatkowa na siedząco jest połączeniem tradycyjnej siatkówki z nieco zmodyfikowanymi zasadami gry dostosowanymi do możliwości osób z niepełnosprawnością ruchową.
Powstała ona w drugiej połowie lat 50. XX wieku, w Holandii. Za początki tej dyscypliny uznaje się ściśle rok 1956, kiedy to Holenderski Komitet Sportowy dokonał połączenia dwóch odmian gry – rekreacyjnego niemieckiego sitzball, który był przeznaczony dla zawodników mających problemy z poruszaniem się oraz dynamicznej siatkówki.
W 1976 roku na paraolimpiadzie w Toronto odbył się pierwszy mecz siatkówki na siedząco, natomiast cztery lata później, w 1980 roku dyscyplina ta została na stałe włączona do programu Igrzysk Olimpijskich Osób Niepełnosprawnych.
Podział na męską i żeńską kategorię siatkówki obowiązuje dopiero od 1993 roku, natomiast początek rozwoju tej dyscypliny w Polsce datuje się na rok 1997. Do czołówki zalicza się drużyny z pięciu polskich miast: Wrocławia, Poznania, Elbląga, Szczecina i Katowic.
Główna zasada, która różni siatkówkę na siedząco od jej pierwowzoru to fakt, że siatka zamieszczona jest znacznie niżej – na poziomie 1,15 m (1,05m w grze kobiet), boisko jest natomiast wielkości10 na 6 metrów.
Podczas zagrywania piłki zawodnicy nie powinni odrywać miednicy od podłogi. Pozostałe zasady gry nie różnią się od „tradycyjnej” siatkówki
W grze chodzi o przebicie piłki nad siatką i w ten sposób usytuowanie jej na boisku przeciwnika. Grę obejmują przepisy Międzynarodowej Federacji Piłki Siatkowej (FIVB) zaadaptowane przez Światową Organizację Piłki Siatkowej dla Osób Niepełnosprawnych
Gra opiera się o rywalizację dwóch zespołów, z których każdy tworzy sześciu zawodników. Siatkarze rozpoczynają grę na swoich pozycjach (na linii ataku i obrony).
Po wykonaniu zagrywki zawodnicy zajmują wybrane miejsce na boisku. Rotacja, czyli tak zwane przejście, następuje zgodnie z ruchem wskazówek zegara.
Gra toczy się do trzech zwycięskich setów, a każdy z nich rozgrywany jest po 25 punktów, jeśli trzeba – do przewagi. Ewentualny piąty set gra się do 15 punktów, również z dwupunktową przewagą.
W siatkówkę na siedząco mogą grać osoby z niepełnosprawnością ruchową, np. po amputacji kończyn czy z niedowładem, ale także osoby głuchonieme. Ta odmiana siatkówki jest również dobrą alternatywą dla zawodników pełnosprawnych, którzy zakończyli karierę w „tradycyjnej” piłce siatkowej.
Ryzyko wystąpienia kontuzji w tym sporcie jest bardzo niskie, w związku z czym uprawiać go może niemal każdy.
Dlaczego piszę o tej dyscyplinie? Ponieważ ostatnio męska reprezentacja siatkówki na siedząco osiągnęła najlepszy wynik w historii, zajmując 4 miejsce na Mistrzostwach Europy, i tym samym osiągając najlepszy wynik w całej swojej karierze .
Więcej informacji można znaleźć tutaj: http://www.niepelnosprawni.pl/ledge/x/339244