Przy składaniu rocznego zeznania podatkowego PIT za 2019 rok część z podatników będzie mogła skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej.
W ramach ulgi można odliczyć wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w minionym roku podatkowym. Uprawnieni do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej są podatnicy będący osobą niepełnosprawną lub podatnicy na których utrzymaniu są osoby z niepełnosprawnościami.
Podstawowym warunkiem możliwości odliczenia wydatków jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
1. orzeczenia o jednym z trzech stopni niepełnosprawności lub
2. decyzji o przyznaniu renty z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty socjalnej, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie określonych prawem przepisów
Prawo do ulgi rehabilitacyjnej obejmuje również podatników, na których utrzymaniu pozostają osoby niepełnosprawne, takie jak: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe, jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób nie przekraczają 12-krotności renty socjalnej.
Za wydatki uprawniające do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej uważa się koszty poniesione na:
1. adaptację i wyposażenie mieszkań i budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności
2. przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb, które powstały w wyniku niepełnosprawności
3. zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w procesie rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego
4. zakup wydawnictw, materiałów i pomocy szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności
5. odpłatności za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym
6. odpłatności za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne
7. koszty związane z opłaceniem przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł
8. koszty związane z utrzymaniem psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł
9. opiekę pielęgniarską w domu nad osobą o ograniczonej sprawności w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa
10. wynagrodzeniem dla tłumacza języka migowego
11. kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnościami oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25. roku życia
12. leki – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi kosztami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki
13. odpłatny, niezbędny przewóz na konieczne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
a) osoby niepełnosprawnej – karetką transportu sanitarnego
b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 – również innymi środkami transportu niż wymienione w paragrafie a
14. używanie samochodu osobowego, który stanowi własność lub współwłasność osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł
15. odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem: na turnusach rehabilitacyjnych, zakładach, o których mowa w pkt 6 oraz na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11
W wypadku kosztów, o których mowa w pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnicy są zobowiązani przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:
1) wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika
2) okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego
Wszystkie powyższe wydatki wolno odliczyć, jeżeli nie zostały sfinansowane lub dofinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W wypadku gdy wydatki były dofinansowane z tych funduszy, odliczeniu podlega wyłącznie różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą dofinansowania z tych funduszy lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.
Więcej informacji można znaleźć tutaj.
Opracowano na podstawie artykułu Gazeta-Prawna.pl