Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie to instytucja, do zadań której należy w szczególności opracowywanie i realizacja powiatowej strategii rozwiązywania problemów społecznych, ze szczególnym uwzględnieniem programów pomocy społecznej, wspierania osób niepełnosprawnych i innych, których celem jest integracja osób i rodzin z grup szczególnego ryzyka.
Dzisiaj moim zadaniem było przyjrzenie się Centrum pod kątem jego dostępności. Czy jest to instytucja pod względem architektonicznym przyjazna dla środowiska, które ma za zadanie wspierać?
W tym celu skontaktowałam się z Panem Tomaszem Woźnicą – który w Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie pełni funkcję zastępcy dyrektora. Zapoznałam się w pierwszym kroku z ustawą o dostępności, by móc zadać rzetelne pytania. Otóż przy samej próbie dostania się do środka np. osoba na wózku nie miałaby większych problemów.
W budynku jest winda z drzwiami rozsuwanymi umożliwiającymi osobie na wózku na skorzystanie z niej.
Na parterze znajduje się uskok poziomu, jednak przygotowano wygodny podjazd z poręczami. Pozostałe poziomy nie mają uskoków, a drzwi są szerokie i umożliwiają swobodny dostęp.
To ogólnie dobra wiadomość, która oznacza brak barier architektonicznych.
Co natomiast z innymi niepełnosprawnościami? Na przykład osób z dysfunkcją słuchu?
Tutaj już tak kolorowo nie jest, bo chociaż, jak twierdzi zastępca dyrektora – Centrum Pomocy Rodzinie teoretycznie posiada zatrudnionego pracownika z przeszkoleniem podstawowym języka migowego, to według Pana Tomasza Woźnicy, osoba ta nie ma dużego doświadczenia i umiejętności w używaniu tego sposobu komunikacji na co dzień. Co zdecydowanie stanowi tutaj minus.
Pozytywny jest natomiast z pewnością fakt, że wszystkie wejścia i korytarze są na tyle szerokie, by osoba na wózku nie miała żadnych problemów w przemieszczaniu się. Za to zdecydowanie należy się pochwała.
Jak sprawa wygląda, jeżeli chodzi natomiast o osoby z niepełnosprawnością wzroku?
Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie na chwilę obecną nie korzysta ze znaczników Totupoint ułatwiających orientację w przestrzeni tym interesantom, zdecydowanie nie ma jednak problemów z wejściem do środka w asyście psa przewodnika. Znając realia, warto docenić być może i ten fakt.
Toalety są z kolei przystosowane do potrzeb osób z ograniczeniami w poruszaniu się.
Ogólna ocena dostępności jest pozytywna, ale należy zaznaczyć, że trzeba by również myśleć szerzej i nie zawężać niepełnosprawności wyłącznie do osób na wózkach, bo są przecież jej różne rodzaje, choćby wzrokowa czy słuchowa.
Strona internetowa także powinna posiadać funkcję „przeczytaj na głos”, co ułatwiłoby korzystanie z niej osobom niewidomym. Dużo już się zmienia, ale zawsze może być jeszcze lepiej. Z taką refleksją dziś zostawiam naszych Czytelników.
Sfinansowano przez Narodowy Instytut Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego ze środków Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018 – 2030
