W Środę Popielcową rozpoczął się trwający 40 dni Wielki Post. Okres ten potrwa aż do najważniejszych chrześcijańskich świąt, zwanych Świętami Wielkanocnymi.
Okres Wielkiego Postu to dla katolików czas oczekiwania na Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa i swoistej żałoby, pokuty i umartwiania. Kończy się on w Niedzielę Wielkanocną, kiedy to na pamiątkę tego, że Syn Boży powstał z martwych odprawia się uroczyste nabożeństwa rezurekcyjne. W trakcie trwania Wielkiego Postu chrześcijanie ograniczają ilość spożywanych pokarmów i pomijają niektóre potrawy w codziennej diecie. W dawnych czasach mięso i masło były zastępowane innymi produktami. Praktyka ta zwana była „postem suchym”. Jeszcze przed Wielkim Postem spiżarnie w kuchniach dworskich należących do bogatszych warstw społeczeństwa napełniano postnymi rarytasami: rybami wędzonymi, śledziami w beczkach, sardynkami i szprotkami w oliwie i innymi konserwami rybnymi. Potrawy te pozwalały naszym przodkom na przetrwanie Wielkiego Postu bez mięsa i nabiału, choć w dworach rezygnowano z nich tylko w środy i piątki, czasami w soboty. Gospodarstwa chłopskie i domy uboższych członków społeczeństwa „post suchy” stosowały nie tylko ze względów religijnych. Często wynikał nie tylko z pobudek religijnych lecz również z niedostatku pożywienia na przednówku.