Muzeum Narodowe w Poznaniu, czyli wielkopolska perełka muzealnictwa, po moich dokładnych oględzinach – ogłaszam – spełnia wszelkie wymogi dostępności dla osób niepełnosprawnych! Poniżej przedstawiam fotorelację z wycieczki do muzeum, celem sprawdzenia, czy faktycznie jest przyjazna osobom z niepełnosprawnościami.
Zacznę od początku – parking. Przed muzeum znajdują się dwa miejsca parkingowe dla osób niepełnosprawnych, dodatkowo zaparkowanie przed tym miejscem lub w jego okolicy nie powinno stanowić większego problemu. Pierwszy plus.
Idziemy, tudzież jedziemy, dalej. Barierki, niezbyt stromy, acz dość długi podjazd – bezpiecznie. Drugi plus.
Schody do muzeum także nie powinny być problematyczne dla osób, które nie poruszają się na wózkach – są one ułożone w sposób falowy, czyli w niektórych miejscach jest ich mniej, w innych zaś, więcej. Każdy może wybrać sobie długość swojej schodowej przeprawy. Trzeci plus.
Wejście do muzeum – bajka. Nie tylko pod względem dostępności, ale i względów architektonicznych – po prostu ładne i niecodzienne. Drzwi automatycznie otwierane ustawione są do siebie prostopadle i otwierają się tworząc trójkąt, co wygląda bardzo efektownie. A w związku z tym, że poruszają się względnie wolno, przejazd wózka nie powinien stwarzać problemu. Czwarty plus.
Kupno biletów nie stanowi problemu. W kasie zasiadają bardzo sympatyczne panie kasjerki (które serdecznie pozdrawiam!), chętnie udzielające pomocy, czy kierujące w odpowiednie miejsca. Od jednej z Pań na przykład, dowiedziałam się, że w szatni (w której pracują kolejne miłe panie szatniarki, chętnie pomagające przy ściąganiu, zakładaniu i oddawaniu odzieży) można wypożyczyć wózek inwalidzki dla osoby niepełnosprawnej. Genialne. Piąty plus.
Oznaczenia. Duże, czytelne, jasne, zamieszczone praktycznie wszędzie – nie sposób się zgubi! Szósty plus.
Windy. Duże, przestronne, nie jeżdżące zbyt szybko (całe szczęście dla mnie), z ładnymi oznaczeniami i z piętrami popisanymi alfabetem Braila – czego niestety na zdjęciu nie ma, ponieważ… gdzieś zwyczajnie uciekło. Nie mniej jednak – siódmy plus.
Dalej. Odwiedzamy toaletę dla niepełnosprawnych. Pierwsze piętro, bliżej wejścia niż zwykłe toalety. Dobrze oznakowana. Czysta, jasna, ładna. Z udostępnieniami dla osób niepełnosprawnych – jak sama nazwa wskazuje. Z ładną przewijalnią dla matek z dziećmi. Ósmy plus?
Okej, wchodzimy na wystawę stałą. Podchodzimy do obrazu i… przy jego tytule oraz autorze i innych informacjach nie ma napisu w języku Braila (w sumie trochę zrozumiałe – osoby niewidome niespecjalnie mogą podziwiać obrazy, ale…), a czcionka jest dość mała. Pierwszy minus. Za to kolejnym plusem jest kod QR, który po aktywacji udostępnia liczne informacje na temat autora i jego dzieł.
Wystawa stała sztuki nowoczesnej, piętro wyższe, na które bez problemu dostać można się wcześniej wspomnianą windą. Instalacja video? Dostępna dla osób niepełnosprawnych ruchowo, owszem. Ale gorzej z dostępnością dla słabowidzących (choć właściwie kontrast jest duży, ale raczej wynika to z charakteru instalacji), ale audio… cóż. Przestraszyć może nawet osobę bez niepełnosprawności. Ale za to można używać słuchawek. Tylko nie w dobie pandemii, oczywiście, ale to wydaje mi się dobrym rozwiązaniem. Przynajmniej na chwilę obecną. Dziesiąty plus. Powrócę na chwilę do oznaczeń – bardzo czytelnie nie tylko dla pełnosprawnych, jak i niepełnosprawnych. Przejrzyste, kolorowe, z wyraźną czcionką. W wielu miejscach. Jedenasty plus.
Na wystawie znajduje się pewne podwyższenie, na które trzeba wejść schodami – przynajmniej tak myślałam, kiedy zobaczyłam schody. Pomyślałam, że to koniec. Niedostępne dla osób niepełnosprawnych. I wtedy pojawiła się pani pracująca w muzeum i pokazała mi troszkę ukrytą, ale jednak istniejącą, małą windę, która podnosi wózek na półpiętro. No, cudownie. Dwunasty plus.
Ostatnia rzecz, która rzuciła mi się w muzeum w oczy, to śliczne ławeczki. Można przysiąść, odpocząć i pokontemplować sztukę. Trzynasty plus.
Jeśli chodzi o sam budynek muzeum, graficznie poziom jego dostępności można opisać w następujący sposób: +++++++++++++ / – . Jak widać, dostępność budynku muzeum jest co najmniej obiecująca. Osobom niepełnosprawnym absolutnie nie przyniesie żadnej trudności wycieczka do niego!
Przyjrzymy się jednak również stronie internetowej Muzeum Narodowego w Poznaniu.
Sam adres strony internetowej: www.mnp.art.pl – jest bardzo przystępny i dostępny. Przeanalizujmy ją jednak pod kątem dostępności dla osób niepełnosprawnych.
Strona sama w sobie, co widać na pierwszy rzut oka, jest bardzo interaktywna – widać poruszające się wpisy z grafikami – to wygląda bardzo ładnie. Na górze strony zobaczyć można kilka przycisków. Widać tu, od lewej, odnośnik do strony tobilety.pl, o którym później, możliwość wyświetlania, bądź nie wyświetlania hiperłączy, opcja wyłączenia „ruchomości” strony, zwiększenie zoomu strony, możliwość wybrania rozmiaru czcionki i języka, a także rozwijana zakładka „menu”.
Jak widać, istnieje wspaniała możliwość internetowego zaplanowania zwiedzania wystawy, dzięki czemu na pewno nie będziemy po niej bezsensownie błądzić (choć ja to akurat lubię). Widać także zakładkę zakupu biletów online – bardzo wygodna opcja, a także dostępny jest sklep internetowy, w którym można zakupić różne interesujące rzeczy związane ze sztuką i z muzeum. Celowo nie zamieszczam zdjęć poszczególnych odnośników, aby wzbudzić w Państwu ciekawość i zmotywować do osobistego odwiedzenia zarówno strony internetowej muzeum, jak i jego wspaniałego gmachu. Dobrze, scrollujemy stronę dalej. Co ciekawego? Na pewno ruchome aktualności, których czcionka i kontrast są tak dobrze dobrane, że ich odbiór absolutnie nie powinien przynieść trudności komukolwiek. Ciekawym pomysłem na stronie internetowej muzeum jest także przycisk „znajdź wydarzenia”, dotyczący właśnie wydarzeń, a także wystaw. Na samym dole strony, widać rozbudowaną sieć różnorodnych linków, które odsyłają nas do licznych kontaktów, innych stron internetowych. Można także zapisać się do newslettera. Bardzo ciekawą opcją są także odnośniki do profili społecznościowych muzeum, co ułatwia znalezienie go na portalach takich jak Facebook, czy Instagram.
Ostatnia interesującą opcją na stronie internetowej Muzeum Narodowego w Poznaniu jest odnośnik do strony tobilet.pl, na której drogą internetową można kupić bilety potrzebne do odwiedzenia zarówno wystawy stałej, jak i wystaw czasowych.
Ostateczna ocena ogólnej dostępności Muzeum Narodowego w Poznaniu? Wydaje mi się, że z pewnością jest to ocena celująca z maleńkim minusem. Co można by zmienić? Chyba nic, oprócz może trochę większej czcionki przy adnotacjach znajdujących się przy obrazach i rzeźbach. Przestrzeń muzeum jest na tyle spora, że wózek inwalidzki będzie się po nim poruszał bez problemu, no a windy i toalety dla niepełnosprawnych tylko wzmagają moją opinię, że muzeum przystosowane jest w sposób wyjątkowo przemyślany.
Do zobaczenia między dziełami sztuki!
Sfinansowano przez Narodowy Instytut Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego ze środków Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018 – 2030.
