Czwartkowy wieczór 11 stycznia przyniósł emocje. Poznaniacy opuszczali Centrum Kultury Zamek ze łzami płynącymi po policzkach. Stało się tak za sprawą projekcji filmu fabularnego pod tytułem „Strzępy”, wyemitowanego w ramach „Kina bez barier”. „Kino bez barier” – to projekt zakładający dostępne pokazy filmowe realizowane od 2022 roku w poznańskim Kinie Pałacowym, a od 2023 roku także w Kinie „Echo” w Jarocinie i w Kinie „Nowe Horyzonty” we Wrocławiu. Każdy pokaz filmowy umożliwia skorzystanie z audiodeskrypcji, zawiera tłumaczenie na Polski Język Migowy oraz napisy dla osób z dysfunkcjami słuchu.
„Strzępy” to opowieść niezwykła, koncentrująca na sobie uwagę nawet najbardziej wybrednego kinomana. Reżyserką tego filmu jest Beata Dzianowicz. Wyprodukowany został w 2022 roku, a jego akcja rozgrywa się w Gliwicach i w Piwnicznej-Zdroju. Premiera filmu miała miejsce 22 września 2023 roku. Opowiada o losach wielopokoleniowej rodziny Pateroków. Jedno mieszkanie dzielą Adam i Bogna, ich córka Zoja, a także Gerard (ojciec Adama). Spokojne i niepozbawione humoru życie rodziny zakłóca podejrzenie, że najstarszy jej członek może być poważnie chory.
Adam otacza Gerarda głęboką troską. Najpierw na wyprawie w góry martwi się, że ojciec spadnie z wysokości fotografując dzikie zwierzęta, a po powrocie do domu, zauważając że senior zaczyna zachowywać się dziwnie, sprowadza zaprzyjaźnionego lekarza. Po badaniach lekarskich przypuszczenia się potwierdzają – Gerard, szanowany profesor politechniki, ma Alzheimera. I chociaż w początkowym stadium tej choroby orientuje się, jakim autobusem dotrzeć na uczelnię i którym z niej wrócić do domu, zapomina że za potrzebą należy pójść do toalety. W sali wykładowej załatwia się do doniczki. Ten incydent – jak się później okazuje – to początek trudności, z którymi przyjdzie się zmierzać jego najbliższym. Zaburzenia świadomości stopniowo pogłębiają się, aż w końcu Gerard atakuje Bognę będąc przekonany, że to nie ona, że „ktoś jest za nią”. Kiedy kobieta trafia do szpitala, Adam podejmuje najtrudniejszą w życiu decyzję – oddaje ojca do placówki całodobowej opieki. Życie rodziny wraca do normy. Zoja ozdabia ściany pokoju ulubionymi wzorkami dziadka. Podczas którychś z kolei odwiedzin okazuje się, że senior nie poznaje już własnego syna. Wówczas Adam podejmuje kolejną – wymagającą niemałej odwagi decyzję – zabiera ojca do domu. W rezultacie Bogna i Zoja wyprowadzają się. Mężczyzna zostaje z ojcem sam, bierze na siebie cały ciężar opieki, codziennie myje go, goli, karmi, dba o bezpieczeństwo. Historia ta nie ma szczęśliwego zakończenia, a dramatyczne, poruszające do głębi. Celowo nie piszę jakie, by wzbudzić w Was, Drodzy Czytelnicy, ciekawość i zachęcić do obejrzenia filmu.
Z pozoru może wydawać się, że ukończenie pięćdziesiątego roku życia to jeszcze nie czas na choroby wieku podeszłego. Warto jednak wiedzieć, że choroba Alzheimera przestała być zaliczana do grupy tego typu chorób, ponieważ dotyka również osoby młodsze. Film „Strzępy” dostarcza widzowi wiedzy, co dzieje się z człowiekiem dotkniętym tą chorobą i jak wpływa ona na funkcjonowanie rodziny. „Ojciec z nas wyssie całą radość” – skonstatowała w pewnym momencie żona Adama. Nie sposób zaprzeczyć faktowi, że choroba Alzheimera pozbawia złudzeń, odbiera resztki nadziei. Nie ma na nią przecież lekarstwa, są jedynie medykamenty spowalniające postęp choroby.
Jako przewlekła choroba zwyrodnieniowa mózgu objawia się zaburzeniami pamięci i zachowania. Rozpoczyna się powoli i podstępnie. Im bardziej postępuje, tym bardziej odbiera choremu możliwość utrzymywania aktywności zawodowej oraz społecznej. Jak trudna jest całodobowa opieka nad osobą chorą na Alzheimera, wiedzą bliscy pacjentów dotkniętych tym schorzeniem. Niezwykle ważne jest wcześnie rozpoczęte leczenie. Równie istotne – obok wsparcia farmakologicznego – są rehabilitacja, treningi pamięci i angażowanie chorego w proste, niewymagające wysiłku fizycznego, rutynowe czynności. Chory powinien mieć także zapewnione poczucie bezpieczeństwa i spokoju. Nieodzowne jest wsparcie z zewnątrz – zorganizowanie możliwości uczestnictwa w zajęciach terapeutycznych, realizowanych w ośrodkach dziennej opieki, bądź profesjonalnej opiekunki osób starszych. W tym czasie opiekun-członek rodziny będzie mógł odpocząć i nabrać sił.
Autor Karolina Anna Kasprzak