Kto powiedział, że niepełnosprawność wyklucza z modelingu? Przedstawiamy grupę kobiet, które właśnie złamały ten nieprawdziwy stereotyp.
Przy posiadaniu niepełnosprawności, ludzie z otoczenia skłonni są akcentować u takich pań siłę, zaradność, wytrwałość. A gdzie znajduje się przestrzeń na piękno i dostrzeżenie sensualności, urody, która też istnieje w tych pozujących przed obiektywem bohaterkach?
Obecnie w Katowicach realizowany jest ważny projekt, który ma za zadanie uświadomić społeczeństwu, że te dwa epitety „niepełnosprawna i piękna” to nie oksymoron, ale dopełnienie.
Projekt o takiej właśnie nazwie” Niepełnosprawna i piękna” odbywa się w Miejskim Domu Kultury Katowice-Bogucice-Zawodzie. Już można śledzić jego pierwsze efekty. Ciąg dalszy 26 maja – w Dzień Matki.
Przedsięwzięcie ma za zadanie podkreślać piękno w niepełnosprawności, a polega na wykonaniu sesji fotograficznej kobietom, posiadającym ograniczenia fizyczne.
12 maja odbyła się pierwsza z dwóch sesji „Niepełnosprawna i piękna”.
Projekt współtworzą: Aneta Skrzypek (Jednooka Wojowniczka), Marta Mróz i fotograf Katarzyna Zaremba-Majcher. W miniony weekend wykonano zdjęcia 11 kobietom – matkom, żonom, pracownicom.
Druga sesja zaplanowana została za dwa tygodnie i wtedy wykonane będą fotografie 9 kobiet.
Sesje kobiet przyjęły wiosenną tematykę. Zdjęcia robione są na specjalnym tle, a modelki ubrane są w stroje o jasnej kolorystyce.
Zdjęcia z sesji „Niepełnosprawna i piękna” dostępne będą w social mediach, ale również zostaną wykorzystane do kalendarza powstającej właśnie Fundacji Jednooka Wojowniczka. W przyszłości planowana jest podobna sesja z mężczyznami z niepełnosprawnościami – można przeczytać na portalu https://www.wkatowicach.eu .
Nie wiem, co na to nasi Czytelnicy, ale ja uważam, że pomysł ten jest rewelacyjny! Bardzo mi się spodobała kryjąca się za nim idea.
Wbrew nieustannej edukacji w zakresie podnoszenia poziomu świadomości społeczeństwa na tematy związane z niepełnosprawnością, wciąż jak mantra powtarzają się stereotypy, które niekiedy dominują postrzeganie naszego środowiska, w określony, nierzadko krzywdzący sposób.
Edukować należy bez przerwy i wytrwale, bo jest to proces i nigdy nie można go uznać za dokonany czy zakończony, bo będzie to oznaczało przegraną.
Wobec powyższego, takie inicjatywy są na wagę złota. Gratulacje dla ich pomysłodawców!