Form pomocy psychologicznej jest mnóstwo! Która będzie dla nas odpowiednia i przyniesie oczekiwane skutki?
Wszystko zaczyna się od konsultacji psychologicznej, podczas której psycholog przeprowadzi diagnozę naszego stanu poprzez zadawanie licznych, czasem nawet z pozoru dziwnych, pytań, przez wypełnianie kwestionariuszy, czy rozwiązywanie testów.
Schemat etapów pomocy psychologicznej jest prosty i dzieli się na trzy fazy: pierwsza faza to konsultacja. Kolejna faza to, w zależności od tego, co dla nas najlepsze: psychoterapia, wsparcie psychologiczne, interwencja kryzysowa lub… przekierowanie do innego specjalisty. Ostatnią fazą jest – uwaga – całkowite zakończenie kontaktu.
Konsultacje psychologiczne to pierwszy etap kontaktu z psychologiem, czy psychoterapeutą. Trwają 50 minut i ich zadaniem jest rozpoznanie naszego problemu, a także jego przyczyn i tego, jak wpływa na naszą obecną sytuację. Na koniec konsultacji psycholog stawia diagnozę i opracowuje plan pomocy, zakłada, jakie mogą być rezultaty oraz w przybliżeniu czas trwania terapii, bądź innego rodzaju pomocy.
Psychoterapia trwa zazwyczaj 50 minut i powinna odbywać się co tydzień. W przypadku psychoterapii krótkoterminowej trwa ona od dwóch miesięcy do pół roku, zaś jeśli chodzi o psychoterapię długoterminową, potrafi ona trwać nawet trzy lata, bądź dłużej. Ten rodzaj pomocy ma na celu leczenie zaburzeń psychicznych takich jak depresyjne, odżywiania, osobowości czy lękowych (fobie). Jej celem jest zrozumienie nękających nas problemów i ich źródeł, podniesienie samooceny, satysfakcji z życia, zmiany niezdrowych zachowań i reakcji emocjonalnych.
Wsparcie psychologiczne z kolei jest krótkoterminową pomocą. Trwa około czternaście spotkań odbywających się raz w tygodniu, po mniej więcej 50 minut. Jeśli aktualnie przeżywasz stresującą sytuację życiową, bądź jesteś przeciążony zadaniami, masz problem z adaptacją – wsparcie psychologiczne zdecydowanie jest dla Ciebie.
Interwencja kryzysowa – to pomoc w, jak sama nazwa wskazuje, kryzysowych sytuacjach. Rozpoznaje się je przez to, że nagle coś przekracza nasze zdolności radzenia sobie z tym. Po tę pomoc należy zgłaszać się natychmiast, np. w przypadku gwałtu. Czasami interwencja kryzysowa przeprowadzana jest na miejscu zdarzenia.
Przekierowanie do innego specjalisty wcale nie oznacza wysłania od razu do lekarza psychiatry. Czasem psycholog wystawia skierowanie do endokrynologa lub neurologa.
Na koniec cytat Virginii Satir: „życie nie toczy się tak, jak powinno, ale jest takie jak jest. Sposób w jaki sobie z tym radzisz, stanowi całą różnicę.” Warto wybrać pasującą do naszej sytuacji formę pomocy psychologicznej!
Sfinansowano przez Narodowy Instytut Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego ze środków Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018 – 2030.
