W miniony weekend postanowiłem sprawdzić dostępność dla osób z niepełnosprawnościami kościoła Matki Boskiej Bolesnej w Poznaniu.
Kościół ten jest stosunkowo mało znany – choć jego rola i znaczenie historyczne są bardzo duże. Jego budowę zakończono w roku 1900. W czasach zaborów stanowił on jedną z bardzo ważnych ostoi polskości w Poznaniu. W czasach drugiej wojny światowej był jednym z dwóch kościołów w Poznaniu, w których mogli modlić się Polacy. Kościół po zakończeniu wojny pełnił przez pewien czas funkcję kościoła prymasowskiego. To właśnie w nim nominacje biskupie otrzymali pasterze tak zwanych Ziem Odzyskanych.
Kościół Matki Boskiej Bolesnej co roku, gdy na zajęciach w Instytucie Historii Sztuki UAM oraz na poznańskim Uniwersytecie Artystycznym omawiane są dzieje sztuki epoki renesansu masowo odwiedzają studenci. Celem, dla którego odwiedzają kościół jest kopia Piety Michała Anioła znajdująca się w prezbiterium. Jest to nie byle jaka rzeźba. Gdy w latach siedemdziesiątych ubiegłego stulecia uległ zniszczeniu oryginał, to naprawiono go sugerując się poznańską kopią, która uchodzi za najwierniejszą na świecie. Zresztą poznańską świątynię odwiedzają nie tylko studenci. W ich ślady idą również zawodowi historycy sztuki. Poza tym w Kościele Matki Boskiej Bolesnej warto jest zobaczyć ołtarze świętego Łazarza i świętego Józefa oraz przepiękne witraże. Na zewnątrz kościoła znajduje się grota Matki Boskiej z Lourdes, przy której w miesiącu maju, o godzinie 20:45, co roku odprawiane są bardzo klimatyczne nabożeństwa majowe. Grota to jedno z najbardziej niezwykłych miejsc kultu Maryjnego w Poznaniu. Naprawdę warto ją zobaczyć.
Kościół Matki Boskiej Bolesnej to miejsce częściowo dostosowane do potrzeb osób z niepełnosprawnościami. Na teren przyległy do świątyni można wejść od strony ulic Głogowskiej i Stablewskiego. Wejście od strony ulicy Stablewskiego jest niedostępne dla osób z niepełnosprawnościami ze względu na wysokie schody. Bramy od strony ulicy Głogowskiej pokonać można bez przeszkód. Drzwi kościoła są duże i ciężkie. Dlatego sugeruję wózkowiczom by do kościoła udawali się w towarzystwie osób bliskich. Po północnej stronie świątyni znajduje się metalowy podjazd, który stanowi dla nich duże ułatwienie. Po sforsowaniu drzwi kościoła wchodzi się do wąskiego przedsionka, którego pokonanie dla osób na dużych wózkach elektrycznych może być trudne. Powinno być jednak stosunkowo łatwe dla osób próbujących wjechać do kościoła na wózkach tradycyjnych. Wnętrze świątyni jest duże. Ławki są szerokie – myślę, że osoby poruszające się o kulach mogą swobodnie w nich zasiąść. W kościele brak ułatwień dla osób niewidomych i niesłyszących.
Dom parafialny jest niedostępny dla wózkowiczów. Znajdująca się w Domu Katolickim kaplica, w której odprawiane są msze święte dla dzieci i młodzieży jest dostępna dla wózkowiczów dzięki podjazdowi, którym mogą oni stosunkowo łatwo wjechać do środka. W domu Katolickim brak ułatwień dla osób niewidomych i niesłyszących.
Dostępność Kościoła Matki Boskiej Bolesnej oceniam w skali od 1 do 5 na trzy. Ocenę mocno śrubują do góry podjazdy a zaniżają niedostępność Domu Parafialnego, wejścia na teren kościoła od strony ulicy Stablewskiego, brak ułatwień dla osób niewidomych i niesłyszących.
Sfinansowano przez Narodowy Instytut Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego ze środków Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018 – 2030.
