Wczoraj, tj. 4 stycznia obchodzony był Światowy Dzień Braille’a, ustanowiony i zainicjowany przez Organizację Narodów Zjednoczonych w rocznicę urodzin „wynalazcy” tego pisma, Louisa Braille’a w 1809 roku.
Alfabet, który powstał, dzięki jego pracy, wspiera w codziennej rutynie osoby z niepełnosprawnością narządu wzroku.
Louis Braille, na pomysł „skonstruowania” tego systemu znaków, wpadł, kiedy zapoznawał się z wojskowym sposobem korespondencji, który składał się z 12 wypukłych punktów.
Alfabet ten zajmuje 3 do4 razy więcej „przestrzeni” niż czarny druk. Brajl jest pismem, które pozwala odtwarzać niemal wszystko, w tym nuty oraz cyfry.
Alfabet Braille’a wszedł do powszechnego użytku w 1879 roku. Odmiany systemu dostosowane są niemalże do wszystkich języków w skali globu. Polską „wersję” opracowała Matka Elżbieta Róża Czacka.
Według Światowej Organizacji Zdrowia wśród nas na wszystkich kontynentach żyje w sumie 39 milionów osób niewidomych, a 253 miliony ma schorzenia wzroku.
Dzięki alfabetowi Braille’a mogą czytać np. nazwy leków, widoczne na opakowaniach, ale też pisać własne notatki. Brajlowska transkrypcja może stworzyć prawie wszystko – istnieją notacje: matematyczna, chemiczna, fizyczna i muzyczna.
Alfabetu Braille’a można nauczyć się w każdym wieku. Dzieci i młodzież poznają go w ośrodkach szkolno-wychowawczych dla niewidomych i słabowidzących. Osoby dorosłe mogą skorzystać z zajęć przygotowywanych przez organizacje pozarządowe, np. Polski Związek Niewidomych (Instytut Tyflologiczny).
Światowa Unia Niewidomych (WBU) stoi na stanowisku, by popularyzować używanie alfabetu Braille’a jako środka udostępniania informacji, szczególnie w dziedzinie edukacji.
WBU angażuje się w promowanie sześciopunktu, dlatego prowadzi swój program stypendialny dedykowany w głównej mierze studentom krajów rozwijających się.
Zdaniem reprezentantów tejże Unii wszystkie publikowane dzieła czy książki powinny być wydawane w przystępnych formatach, w tym właśnie w brajlu.