Schizofrenia to choroba na którą zapada od 1,4 do 4,6 osób na 1000. Wpływ tej przypadłości dotyczy funkcjonowania chorych we wszystkich sferach ich życia. Postanowiłem znaleźć odpowiedź na pytanie: Jak pacjenci ze zdiagnozowaną schizofrenią radzą sobie ze swoją seksualnością?
Badania naukowe pokazują, że schizofrenicy rzadziej niż ludzie zdrowi angażują się w relacje seksualne. Można nawet stwierdzić, że rzadziej tworzą związki o charakterze emocjonalno-seksualnym niż pozostała populacja pacjentów psychiatrycznych. Niezmiernie rzadko lub w ogóle nie prowadzą współżycia seksualnego. Dane zbierane przez naukowców pokazują, że schizofrenia jest związana z istotnym ryzykiem wycofania się z tej sfery życia. Wiąże się to z niezaspokojeniem podstawowych ludzkich potrzeb.
U 90 % populacji chorych na schizofrenię występują dysfunkcje seksualne. Są one bardzo zróżnicowane. Dotykające schizofreników problemy w sferze seksualnej obejmują wszystkie aspekty seksualności kobiet i mężczyzn. U kobiet problemy z seksem dotyczą pożądania, zaś u mężczyzn pobudzenia. Według danych szacunkowych dysfunkcje seksualne występują u 60% mężczyzn poddanych leczeniu przeciwpsychotycznemu oraz u 30 – 93% leczonych kobiet.
Działanie leków przeciwpsychotycznych łączy się ze wszystkimi rodzajami zaburzeń seksualnych. Mechanizm wywoływania dysfunkcji przez neuroleptyki jest bardzo złożony i obejmuje działanie antagonistyczne względem receptorów dopaminergicznych. Warto zauważyć, że większą ilość działań niepożądanych na sferę erotyczną wykazują leki starej generacji. Natomiast w wypadku tzw. leków drugiej generacji liczba obserwowanych zaburzeń w sferze seksualnej jest znacznie mniejsza.
Dysfunkcje seksualne chorych na schizofrenię negatywnie wpływają na funkcjonowanie ogólne tych ludzi. Pacjenci z trudnościami w ich życiu erotycznym znacznie niżej oceniali radość z życia i jego jakość niż pacjenci, u których nie pojawiły się problemy w sferze seksualnej. Dysfunkcje seksualne zgłaszane przez pacjentów ze zdiagnozowaną schizofrenią, pojawiają się w wyniku rozwoju samej choroby oraz farmakoterapii. Pacjenci z reguły nie dostają informacji od swoich lekarzy prowadzących o możliwym wpływie leczenia przeciwspychotycznego na ich życie erotyczne. Często prowadzi to do samodzielnego odstawienia leków przez pacjentów i zaniechania leczenia, a wystarczy przecież odpowiednie prowadzenie edukacji seksualnej.
Źródło informacji można znaleźć w artykule Katarzyny Makarskiej dostępnym tutaj.